DÜNYADA VE BİZDE EMEKLİLERİN VE MİLLETVEKİLLERİNİN MİLLİ GELİRLERE GÖRE AYLIK GELİRLERİ

Maliye bakanı Mehmet Şimşek geçenlerde öyle bir söz söyledi ki, bütün emeklileri karşısına aldı. Emekliler kızmakta haklıydılar. Çünkü bakana göre yüksek maaş alıyorlardı. Onlara göre Emekliler geçinebilmek için inim inim inlerlerken bakanın söyledikleri yenir yutulur cinsten değildi.

Ne demişti sayın bakan?

“Türkiye’nin, OECD ülkeleri arasında, çalıştığı dönemde alınan maaşa oranla en yüksek emeklilik maaşı veren ülke” olduğunu söylemiş ve İngiltere’de bu oranın %25 olduğunu belirtmişti. 

Bu gerçeği bir yanıyla göstermek demekti. İngiltere örneği, ülkemize gelebilen İngiliz emekli turistlerin çokluğuyla nasıl açıklanabilirdi kimse akıl sır erdiremedi. Bu sadece İngiltere ilede sınırlanamazdı. Avrupa ülkeleri yaşlanan ve çalışanı azalan nüfusuna, girdikleri ekonomik krize rağmen genede bizim ülkemizden daha yüksek maaş alıyorlardı. Tepkiler doğal olarak bu yüzden geldi. Disk’e bağlı Emekli - Sen üyeleri, bakan Şimşek’i protesto ederek şöyle dediler.

“Türkiye OECD ülkeleri arasında emekli maaşları bakımından en alt seviyede. Çalışma dönemindeki maaşlara göre maaşlar yüksek bağlanıyor dedi oda doğru değil, Türkiye OECD ülkeleri içinde çalışma yaşamında alınan maaşların emekli maaşlarına oranında da 6’ıncı, milli gelirden emekli maaşına ayrılan payda ise onuncu sırada.”

Emekli Sen Genel Başkanı Veli Beysülen, açlık sınırında yaşadıklarına dikkati çekti..

“Bugün Türkiye’de yoksulluk sınırı 3.400 TL açlık sınırı 1.070 TL bir başka deyişle yoksulluk sınırı emekli maaşının 3 katı açlık sınırı ise emekli maaşına denk.. Bakanı biran önce istifa ederek yakışmadığı o koltuğu terk etmeye çağırıyoruz.”

Onlar, Bakan Şimşek’in İngiltere örneğine de tepkiliydi..

“Garipliğe bakın ki bakanın çalışma döneminde maaşın yüzde 25’ini aldıklarını söylediği İngiltere’nin emeklileri bir aylık maaşlarıyla ülkemiz emeklilerinin ömürleri boyunca uğrayamadıkları ülkemizin tatil yerlerinde en kral tatili yapabilmektedirler..”

Sizcede doğru bir yakınma değil mi?

Hükümet her fırsatta har vurup harman savurmamak gerekçesine dayandırarak üretimi arttırıcı önlemler yerine talebi kısan uygulamalara bel bağlıyor. Ancak emekli maaşlarının yetersizliği gün gibi ortada. Saklanamaz bir gerçek olarak karşımızda duruyor. Bu konu hükümetin önüne her geldiğinde, hükümet kaynak yokluğu bahanesine sığınıyor.

Avrupa ülkelerinde 2008 ekonomik krizi öncesi emekli maaşlarıyla kriz sonrasının maaşları şöyle oldu.

...

Kriz Öncesi Emekli Maaşları

Yunanistan  : 2000 Euro

Lüksemburg: 1858 Euro

İspanya        : 1843 Euro

Avusturya    : 1796 Euro

İtalya            : 1772 Euro

Türkiye         :   289 Euro

Kriz Sonrası Emekli Maaşları

Fransa        :1400 Euro 3 bin 300 lira!
Yunanistan.:1200 Euro 2 bin 800 lira!
Almanya     :1550 Euro 3 bin 650 lira...

...

Bu kadar gürültü kopan bu konuya değinmişken milletvekili maaşlarınada bakalım dedik ve çarpıcı bir tabloyla karşılaştık.

Milletvekili maaşları İtalya dışındaki birçok ülkede, kişi başına düşen milli gelirin yüzde 15’in altında bulunuyor. Avrupa’da 9 bin 150 dolarla milletvekillerinin en yüksek ücreti aldığı ülkenin ise İtalya. Kişi başı 40 bin dolar geliri olan İtalya’da, vekil maaşının milli gelire oranı da yüzde 22.8. AB tarafından yapılan araştırmada, ülkelere göre milli gelir, milletvekili maaşı ve maaşın milli gelire oranları şöyle:

...

NORVEÇ
Kişi başı milli geliri: 98.000
Milletvekili maaşı: 7.500
Maaşın milli gelire oranı: % 7.6.

İSVİÇRE
Kişi başı milli geliri: 65.000
Milletvekili maaşı: 4.200
Maaşın milli gelire oranı: % 6.4.

DANİMARKA
Kişi başı milli geliri: 64.000 $.
Milletvekili maaşı: 5.000 $.
Maaşın milli gelire oranı: % 7.8.

FİNLANDİYA
Kişi başı milli geliri: 52.000 $.
Milletvekili maaşı: 4.000 $.
Maaşın milli gelire oranı: % 7.6.

HOLLANDA
Kişi başı milli geliri: 52.000 $.
Milletvekili maaşı: 5.660 $.
Maaşın milli gelire oranı: % 10.8.

AVUSTURYA
Kişi başı milli geliri: 50.500 $.
Milletvekili maaşı: 8.100 $.
Maaşın milli gelire oranı: % 16.

BELÇİKA
Kişi başı milli geliri: 47.000 $.
Milletvekili maaşı: 5.064 $.
Maaşın milli gelire oranı: % 10.6.

İNGİLTERE
Kişi başı milli geliri: 46.500 $.
Milletvekili maaşı: 6.200 $.
Maaşın milli gelire oranı: % 13.3.

FRANSA
Kişi başı milli geliri: 46.000 $.
Milletvekili maaşı: 4.648 $.
Maaşın milli gelire oranı: % 10.

İTALYA
Kişi başı milli geliri: 40.000 $.
Milletvekili maaşı: 9.150 $.
Maaşın milli gelire oranı: % 22,8.

İSPANYA
Kişi başı milli geliri: 37.000 $.
Milletvekili maaşı: 2.312 $.
Maaşın milli gelire oranı: % 4.

ÇEK CUMHURİYETİ
Kişi başı milli geliri: 21.000 $.
Milletvekili maaşı: 1.900 $.
Maaşın milli gelire oranı: % 9.

LİTVANYA
Kişi başı milli geliri: 15.000 $.
Milletvekili maaşı: 820 $.
Maaşın milli gelire oranı: % 5.4.

POLONYA
Kişi başı milli geliri: 14.000 $.
Milletvekili maaşı: 1.893 $.
Maaşın milli gelire oranı: % 13.5.

ERMENİSTAN
Kişi başı milli geliri: 4.000 $.
Milletvekili maaşı: 200 $.
Maaşın milli gelire oranı: % 5.

TÜRKİYE
Kişi başı milli geliri: 10.000 $.
Milletvekili maaşı: 5.600 $.
Maaşın milli gelire oranı: % 56

...

Hükümet her fırsatta har vurup harman savurmamaktan söz ediyor ya, harman savurmayı kimler yapıyor gördünüz değil mi? Emekli maaşlarının milli gelire oranı % 2.89, Milletvekillerininse %56.

Böyle bir ülkede insanın değeri olur mu? Politikacıların benim vatandaşlarım, benim halkım demelerine bakmayın. Onlar için sayıların değeri kadar değerimiz yok! Biz o sayıların içinde bir yerde ancak yer alırız. Ruhumuz, kalbimiz, korkularımız sevinçlerimiz, kaygılarımız, endişelerimiz onlar için önemli değil. Öyle olsa yarım yamalak kanunlar çıkar mıydı ülkemizde?

Eşi tarafından kaçırılan genç kadının cep telefonu ile çağrılı koruma altında olduğu, ailesi durumu polise bildirdiği halde “Siz fazla Arka Sokaklar dizisi izlemişsiniz, sinyallerin bulunması için Ankara’dan onay gelmesi gerekiyor” denilerek arama çalışmasının başlatılmadığı belirtilen kadının kafasına sıkılmış kurşunla hastane bahçesine bırakıldıktan sonra öldüğü haberleri basınımıza düşmesinde milli gelirin %56’sını maaş olarak alan beylerin çıkardıkları yarım yamalak kanunların hiç payı yok mudur?

Bu beyler milli gelirin % 2.89’unu alan emeklilerle uğraşmayı bıraksınlar artık. Bizim emeklilerimiz sözünü edilen ülkelerin çalıştıkları maaşın %25’iyle dünyayı dolaşan emeklileri gibi sefa içinde değiller. Onlar karınlarını doyurma çabası içindeler ne yazık ki..

Yazışma Adresim: www.goleaydin@hotmail.com

Gazete Adresimiz: http://www.sakaryaanadolu.net/ 

Bütün yazılarım...: http://hayatintatlarivehayatindusundurdukler.blogspot.com

YAYIN TARİHİ: 25.01.2013 

PAYLAŞMAK İNSANLIK GEREĞİDİR

Paylaşmak insanlığın en eski, en gerekli, paylaşmayı gelenek haline getirenlerin, hayatının vazgeçilmez parçası edinenlerin belkide en güzel huyudur. İnsan paylaştıkça çoğalır, gelişir. Bütün dinler kemale ermenin paylaşmakla mümkün olduğunu söylerler. Paylaşmamak sevgisizliktir, bencilliktir. Bencillik insanın şeytanlaşmasıdır dinlere göre. Şeytansa yalnız, tek başına kalmak gibi bir sonucu doğuran, insanı toplumsal olmaktan alıkoyandır. Oysa hareket eden bütün varlıklar toplumsal varlıklardır. Hayvanlar alemine baktığımızda çoğu türde türdeşleriyle ortak hareket etme alışkanlıklarını görürüz. Ortak hareket edildiği zaman bir takım tehlikeler uzaklaştırılır çünkü. Güvenli hayat başka türlü sağlanamaz. Hem güvenlik içinde yaşamak, hem kâmil insan olabilmek paylaşmaya bağlı.

Paylaşmayı anlatan güzel bir hikâyemiz var.  

Bir gün sormuşlar bilgelerden birine: “Sevginin sadece sözünü edenlerle,
onu yaşayanlar arasında ne fark vardır?”

“Bakın göstereyim” demiş bilge.
Önce sevgiyi dilden gönlüne indirememiş olanları çağırarak onlara bir sofra hazırlamış. Hepsi oturmuşlar yerlerine. Derken tabaklar içinde sıcak çorbalar gelmiş ve arkasından da bilge kaşıkları denilen bir metre boyunda kaşıklar konmuş sofraya.

Bilge; “Bu kaşıkların ucundan tutup öyle yiyeceksiniz” diyerek bir de şart koymuş.

“Peki!” demişler ve içmeye teşebbüs etmişler.

Fakat o da ne? Kaşıklar uzun geldiğinden bir türlü döküp saçmadan götüremiyorlar ağızlarına.
En sonunda bakmışlar beceremiyorlar, öylece aç kalkmışlar sofradan.
Bunun üzerine “Şimdi…” demiş bilge. “Sevgiyi gerçekten bilenleri çağıralım yemeğe.”

Yüzleri aydınlık, gözleri sevgi ile gülümseyen ışıklı insanlar gelmiş oturmuş sofraya bu defa. “Buyurun” deyince her biri uzun boylu kaşığını çorbaya daldırıp, karşısındaki kardeşine uzatarak içmişler çorbalarını. Böylece her biri diğerini doyurmuş ve şükrederek kalkmışlar sofradan.

“İşte” demiş ermiş. “Kim ki hayat sofrasında
yalnız kendini görür ve doymayı düşünürse
o aç kalacaktır. Ve kim kardeşini düşünür de doyurursa o da kardeşi tarafından doyurulacaktır şüphesiz. Şunu da unutmayın: “Hayat pazarında Alan el değil, Veren el kazançlıdır her zaman.” 

Sevgide kimin verdiği önemli değildir. Sadece şeytansı düşünenler kâr zarar hesabı yaptıkları için önce almaktan söz ederler. Almadan vermek onlara göre sersemlik.. vahşi kapitalizmin din, paranın tanrı olduğu bu devirde etrafımızda  ne çok böyle insanlara rastlıyoruz.

Oysa sevgi alış veriş üzerine kurulu bir Pazar yeri değildir. Orda alış veriş değil, veriş alış kuralı geçerlidir. Sevgi böyle kurulur ve böyle gelişir. Kâmil insan, öz Türkçe söylersek olgun insan sevgisiz olmaz.

Sevgiyi en güzel anlatmanın yolu bin yıllardan beri şiirdir. Ne roman, ne hikâye, ne sinema filmi, ne tiyatro oyunu sevgiyi bir şiir kadar güzel anlatamaz. Hele güzeller güzeli şehrimiz İstanbul’la özdeşleşen bir sevda şiiriyse söz konusu olan...   

Sen İstanbul Olsaydın

Sen İstanbul olsaydın,
Beyaz bir mendile sardığım yüreğimi, avucuma alıp
En yüksek tepelerden, asi rüzgârlarla sana savururdum
Huzurlu bir gün dilerdim her sabah senin için
Dualarla Sultanahmet’in bahçesinde
Yüzümü çevirip karşımdaki nurlu yüze
Ayasofya ile birlikte gözyaşlarımı akıtırdım gönlüne

Sen İstanbul olsaydın
Kırmızı bir tan yerinden, bir gül koparıp
Altın sarısı güneşi bulutların arasından sıyırıp,
Güzel yüzüne doğmasını isterdim
Eğer sen İstanbul olsaydın
Birde, geceleri yıldızlardan mısralar dizip birlikte
Şiirler yazardık simsiyah gökyüzüne nurlu kandillerle

Sen İstanbul olsaydın eğer
Martılarla dost olup, masmavi denizin üzerine besteler yapardık
Aşkımıza, İstanbul aşkına
Ya da balıkların gözlerindeki mutluluğu
Yansıtırdık Kız kulesinin yüreği yanık bağrına
Çiçeklerin tüm renklerini sarı, pembe, kırmızı, yeşil
Hepsini toplayıp, ellerimizi boyarcasına
Gökkuşağını sunardım ilkönce aşkım olan İstanbul'a, sonra da sana

Eğer sen İstanbul olsaydın
Her sabah camilerden semalara yankılanan ezan seslerinden sonra
Her vakit sevgimizi haykırırdık dünyaya
Yağmur damlaları damladığı anda boğazın serin sularına
Bende bir buse kondurmak isterdim yanaklarına

Sen İstanbul olsaydın
Çamlıca tepesinden seyre dalardım masum çehreni
Ve hiç umursamazdık soğuktan buz gibi donan ellerimizi
Gözlerimi yumduğumda İstanbul’u, açtığımdaysa seni görürdüm

Eğer sen İstanbul olsaydın
Eyüp’te bir avuç yem alıp atardım güvercinlere
Güvercinlerin gönlü olsun diye
Birde Fatih Sultan Mehmet’in İstanbul’u fethi gibi
Fethetmek için gönlünü savaşırdım kendimle

Sen İstanbul olsaydın
En güzel gülü sana vermek isterdim gönül bahçemden
Ama seni sana veremem ki gülüm
Gülüm! ister misin ki seni en nadide yere
İstanbul’un göğsüne takayım özenle.

Ben hayatta üç şeyi sevdiğimi farkettim
Seni, İstanbul’u ve kalbimi
Seni sevdim, hayatımsın diye
Kalbimi sevdim, seni sevdi diye
İstanbul’u sevdim sevgin İstanbul kokuyor diye

Sen İstanbul olsaydın eğer
Her limanda durup, senin vapurdan inmeni beklerdim
Gelmeyeceğini bile bile
Her vapur sesinde, hıçkırıklarımı gizlerdim kendimden
Işıl ışıl caddelerden geçerken,
İnsanların yüzlerindeki sahte tebessümlerden kurtulup
Dar sokaklardaki kedilerin umuduna ortak olmak isterdim

Şayet SEN İSTANBUL OLSAYDIN
Sevgimi, kendimi, seni ve her şeyimi gömüp anılara,
Yepyeni bir adım atardım yarınlara

Bir gün fikrini değiştirip İstanbul olursan
Sevgime dayanabilirsen, aşkıma
O zaman gel ne olur gel ve İstanbul’u basayım bağrıma.

Feray Çalgan..

***

Paylaşmak insanlık gereğidir ve bu doğu toplumlarında gelenek halindedir. Adınızı, kim olduğunuzu sormaz, yolcu ve yorgun olmanız yeterlidir. Suyunu, bir dilim ekmeğini paylaşır. Hatta kendi yatağını verir yorgunluğunuzu gidermeniz için. Batı toplumlarında böyle şeylere pek rastlanmaz. Almanya’da 40 yıl Osnabrück şehrinde aynı komşularla yaşayan bir tanıdığım anlatıyordu. Sıcak bahar ve yaz günlerinde bahçelerinde kahvaltı yapıyorlarmış. Bahçelerinin bodur şimşirlerle ayrıldığı komşusunu kendileri ne zaman çay içerken, yemek yerken görse davet ettiğini fakat aynı komşusundan böyle bir davet hiç görmediğini söylemişti. Farklı bir kültürün insanlık anlayışıda farklı olur elbette. Daha acımasız ve daha bencil olduklarını düşünüyorum. İnsanlığın devamı için paylaşmak önemlidir. Çünkü az öncede dediğim gibi paylaşmak insanlık gereğidir.

Yazışma Adresim: www.goleaydin@hotmail.com

Bütün yazılarım...: http://hayatintatlarivehayatindusundurdukler.blogspot.com

Yayın Tarihi: 18.01.2013

TÜRDEŞİMİZE, KARDEŞİMİZE, YURTTAŞIMIZA BİR REÇETE

Kimi zaman yazı yazmak bir şeylerden kaçmak içindir. Her gün bir tek konuda yazı yazanlara Allah kolaylık versin. Tabiî ki sadece politika yazarlarından söz ediyorum. Bir yerden sonra insan boğazına kadar politikaya gömülüp kalıyor. Oysa insan hayatını ilgilendiren öyle çok konu var ki.. günlük  hayat hepsini içerir, gerektikçe hepsinide kullanır. Örnek vermek gerekirse; eğitimin hayatın içindeki rolünü düşünün, yada sağlığın, veya ulaşımın.. olmadıysa ekonominin..  gene mi olmadı? Peki iletişime ne dersiniz? Hayatın tekrar tekrar üretildiği her yerde bütün bunlar ve hatta adını burada anmadığımız pek çok şey insan hayatını yakından veya dolaylı olarak ilgilendirir. Politika Bütün bunların hepsini yönlendirme ve yönetme işidir. Siyasetse felsefesini oluşturma ve kabul ettirme.. ilki plan ve program, ikincisi düşünce, daha geniş anlamıyla söylersek ülkü (ideal) gerektirir. Fakat bu ikisi günümüzde demokrasi adına halkı elinde tutmak için gösterilen tutum ve davranışlar için söylenir oldular. Bu siyaset ve politikanın anlamlarını daraltmaktır. Benim kaçtığım işte bu.

Bugün elimde bir reçete var. Hayat reçetesi diyebiliriz buna. Dar anlamıyla söylüyorum; bugünkü siyasetten, politikadan kaçışımı bu reçeteye borçluyum. Biraz farklı konularda dolaşmakta yarar var. “Hiçbir şey yazmadan da siyaset yazmış olabilirsiniz” dediğinizi duyar gibiyim. Doğru söylüyorsunuz. Fakat gerçekten o konulardan bugün kaçıyorum. Yoksa söylenecek çok sözüm var. Hem bu sözüm bir çok tarafa. Artık ne İsa’ya yaranabilirim ne Musa’ya...  

Madem öyle, bu reçeteyle türdeşimiz, kardeşimiz, yurttaşımıza yararımız olsun.

-- İlk konumuz; SAĞLIK:
Sağlık konusuna kimse önemsiz diyemez herhalde. Sağlıkla alınan bir nefesin değerini sağlıksız kalana sorun. Ağız tadıyla içilen bir yudum suyunda.. su demişken konuya suyla başlayalım. 

1. Çok su için.
2. Kahvaltıyı kral, öğle yemeğini prens ve akşam yemeğini de dilenci gibi yiyin.
3. Ağaçlarda ve bitkilerde yetişen yiyecekleri daha çok ve fabrikalarda üretilen yiyecekleri daha az yiyin.
4. 3 E ile yaşayın — Energy, Enthusiasm, and Empathy (enerji, heyecan ve duygu paylaşımı).
5. Meditasyon, yoga ve dua yapacak zaman yaratın.
6. Daha çok oyun oynayın.
7. 2012′de okuduğunuzdan daha fazla kitap okuyun .
8. Her gün en az 10 dakika sessiz olarak oturun.
9. 7 saat uyuyun.
10. Hergün 10 – 30 dakika yürüyüş yapın. Ve yürürken gülümseyin.

-- İkinci konumuz; KİŞİLİK:
İnsanlar toplum içine kılık kıyafetle girer; fikriyle, düşüncesiyle çıkar. Bunlar kişiliği gösteren önemli konulardır. Kişiliği oluşturma yolunda ışık tutacak maddeler şöyle sıralanmış. 

11. Hayatınızı başkalarınınki ile karşılaştırmayın.
Onların seyahatinin ne hakkında olduğuna dair hiçbir fikrin yok.
12. Kontrol edemeyeceğiniz olumsuz düşüncelere veya şeylere sahip olmayın.
Bunun yerine enerjinizi olumlu şekilde şu an için harcayın.
13. Kendinizi fazla abartmayın; sınırlarınızı bilin.
14. Kendinizi çok da ciddiye almayın; kimse yapmıyor.
15. Kıymetli enerjini gevezelikle, dedikoduyla boşa harcama.
16. Uyanık iken daha fazla hayal kurun.
17. Kıskançlık, çekememezlik zamanın boşa harcanmasıdır. İhtiyacınız olan her şeye zaten sahipsiniz.
18. Geçmiş meseleleri unutun. Partnerinizin geçmiş hatalarını hatırlatmayın.
Bu durum mevcut mutluluğunuzu bozar.
19. Hayat, birisine kin duyarak zamanı boşa harcamak için çok kısadır. Kimseden nefret etmeyin.
20. Geçmişinizle barış yapın ki, şimdiki zamanı bozmasın.
21. Senden başka hiç kimse senin mutluluğundan sorumlu değildir.
22. Hayatın bir okul olduğunu ve öğrenmek için burada olduğumuzu unutmayın.
Problemler, cebir dersi gibi gelip giden, ancak aldığımız derslerin bir ömür boyu devam ettiği eğitim programının bir parçasıdır.
23. Daha fazla gülümseyin ve gülün.
24. Her tartışmayı kazanmak durumunda değilsiniz. Aynı fikirde olmamak için anlaşın. 

-- Üçüncü konumuz; SOSYAL YAŞANTI:
insanın oluşturduğu kalabalıklar yani toplum, insana kişilik kazanmada olumlu veya olumsuz etkide bulunur. İyiyi seçenin iyi olacağı gibi kestirme yollar göstermek niyetinde değilim. İyiyi bulmanın öncelikle belli şartları yerine getirilmeli. İşte formül;

25. Ailenizi sık arayın.
26. Her gün diğerlerine iyi bir şey verin.
27. Herkesi her şey için affedin.
28. 70 yaşından büyük ve 6 yaşından küçük kimselerle vakit geçirin.
29. Her gün en az 3 kişiye gülümseyin ve tanımadığınız en az 1 kişiye “GÜNAYDIN” deyin.
30. Başkalarının senin hakkında ne düşündüğü seni ilgilendirmez.
31. Hasta olduğun zaman eşin sana bakmamalı. Arkadaşların bakmalı.
Onlarla temasta olun.

-- Dördüncü konumuz; HAYAT:
Hayat; kimine göre iki taraflı, kimine göre tek kademeli ömür süresidir. Hangisine inanırsa inansın insan hayatı mutlu olarak yaşamak ister. Baştan saydıklarımıza genel bir görüşüde katmalıyız. Tabii bu görüş inancada dayalıdır.

32. Doğru şeyi yapın!
33. Faydalı, güzel veya neşe dolu olmayan her şeyden uzak durun.
34. Allah her şeyi iyileştirir.
35. Bir durum iyi veya kötü olsun, nasılsa değişecektir.
36. Nasıl hissettiğinizin önemi yok, haydi kalkın, giyinin ve ortaya çıkın.
37. En iyisine henüz sıra gelmedi.
38. Sabah canlı olarak uyandığınız zaman, bunun için Allah’a şükredin.
39. Maneviyatınız daima mutludur. Öyleyse mutlu olun.

Türdeşimiz, kardeşimiz, yurttaşımıza yararımız olsun dedim bu önerileri olduğu gibi aktardım. İşin içine siyaset katsaydım ortaya çok güzel bir hiciv yazısı çıkabilirdi. Kim bilir belki de öylesi daha ilginç olurdu. Ama dedim ya bugün siyasetten politikadan kaçma isteğim daha ağır basıyor.

Yazışma Adresim: www.goleaydin@hotmail.com

Gazete Adresimiz: www.anadolumedyagrup.com

Bütün yazılarım...: http://hayatintatlarivehayatindusundurdukler.blogspot.com

Yayın Tarihi: 11.01.2013

2012 BİTEN BİR YIL DEĞİL TOPLANMANIN YILIDIR

Bu hafta içinde eski bir yılı bitirip yeni bir yıla başladık. Adettendir, her yıl bittiğinde bir önceki yılın genel bir muhasebesi yapılır. Ortaya çıkan sonuca göre ülke bir önceki yıla göre geliştiği yada gerilediği yargısına varılır. Bu yıl ilk defa böyle bir uygulamanın dışına çıkılabilir. İktidar belki gene klasik yöntemle rakamları istediği biçimde eğip bükecek, başarılı olduğunu kanıtlamaya çalışacaktır. Başarı, bütün toplumu kucaklamadığı takdirde görece bir kavram olarak kalmaya mahkûmdur. Toplumun tamamını kucaklamak elbette zor bir şeydir. Her iktidarın mutlaka seveni kadar da sevmeyeni de vardır. Fakat hiçbir iktidar, bir kesimi bu kadar karşısına almamıştır. Hele seçimle iktidara gelenler kesinlikle.. Cumhuriyetine bağlı insanlar son on yılda AK Parti iktidarıyla ötelendiği kadar ötelenmedi. Her fırsatta aşağılandığı, hor görüldüğü de cabası.. ulusal bütün söylem ve uygulamaların birer birer terk edilmesi başka neyle açıklanabilir. 

Bu kesim giderek yıldırılarak pasifleştiği sanılırken 2012 yılında birden bire toplanmanın birlikte davranmanın ilk işaretlerini verdi. Bu da cumhuriyet değerlerinin öyle kolay çarçur edilir değerler olmadığını gösteriyor bizlere. Mustafa Balbay bu konuda Silivri cezaevinden gazetesine geçtiği 31 Aralık 2012 Pazartesi günü yayınlanan yazıda şunları yazmıştı:

“2012’nin 2013’e verdiği en büyük armağan şudur:
Toplumsal uyanış!
Tek tek insanlar yalnızlıklarını birleştirdiler ve ne kadar büyük olduklarını gördüler.

Büyük olmanın başlıca özelliklerinden biri, bu özelliğini sürdürebilir olmasıdır.
2012’deki toplumsal uyanış, istikrarlı ve kararlı bir çizgiyle adım adım yükseldi. Olağanüstü dönemlerde insanlar tam bir suskunluk içine girerler. Öyle ki,... aile ortamında bile yüksek sesle konuşmazlar.”

Gücün görünmez, elle tutulamaz baskısı hayatın her aşamasını kuşattığı dönemde insanların her şeyden kuşkulanır olmaları toplumsal bir hastalığı doğurur. Öyle bir toplumda her şey gerçeklikten uzaktır. Efsanelerin alıp yürüdüğü en olmaz hikâyeler ortalığı sarar. Kimsenin beklemediği bir zamanda kimsenin tahmin etmediği gelişmeler o efsanelerden doğar.     

Balbay konuyu anlatmayı sürdürüyor:

“Silivri’deki davalarla birlikte öyle bir korku iklimi yaratıldı ki, herkes her an Türk Ceza Yasası’nın (TC) en ağır maddeleriyle suçlanabilir. Bir köylünün vadisini korumak için harekete geçmesinden bir gazetecinin haber yapmasına kadar her şey ‘terör eylemi’ olabilir.
2012 bu korku çemberinin kırıldığı yıl oldu.
Bunun ilk belirtisini 1 Mayıs’ta gördük. 1 Mayıs, başta Taksim olmak üzere tüm ülkede sayısal ve katmansal olarak en geniş katılımla kutlandı.
19 Mayıs tam da hükümetin istediği şekilde kutlandı!
Ne diyordu hükümet?
Ulusal bayramları kuru, resmi kutlamalardan kurtarmak gerek. Halk kendi isteği ile istediği yerde bayram kutlamalı.
Öyle oldu.
19 Mayıs her yaştan gencin katılımıyla kutlandı.
Atatürk’ün Samsun’a çıktığı gün, halkımız da meydanlara çıktı.
Baktılar ki halk, Cumhuriyetin bütün değerlerini korumaya-kutlamaya kararlı, bunun derecesini ölçmek için bir adım attılar. Bu değerleri temsil eden anıtlara çelenk konulmasını, buralarda kutlama yapılmasını kısıtladılar, yasakladılar.
Hani ellerinden gelse, anıtların çevresini kapatıp, ‘Girmek yasaktır’ tabelası asacaklardı.
Buna ilk tepki, Kurtuluş Savaşı’nın zaferle sonuçlandığı gün, 9 Eylül’de gösterildi. İzmirliler bu bayram ve bayrak geleneğinden vazgeçmediler.
29 Ekim’e bunlara ilişkin bütün heyecan ve gerilimlerin birikimiyle girildi.
Halkımız Ulus’ta meydana geldi. Öyle bir geliş ki, gidişi Anıtkabir’e doğru oldu.
Gelinen nokta açısından 10 Kasım, Atatürk’ün bir kez daha doğum, Atatürk’ü ve Cumhuriyet değerlerini unutturma girişimlerinin ölüm günü oldu.
Eğer anıtlara çelenk yasağını hayata geçirip kabul ettirselerdi, hiç kuşkunuz olmasın, bu anıtların çoğu rantsal bölüşüm, affedersiniz kentsel dönüşüm planının ilk hedeflerinden biri olacaktı.”
***

Mustafa Balbay’ın giden yılı tasvir etme önerisi de var. Onada kulak verelim.

“Geçen gün 5 adıma 14 adım havalandırmada koşarken şöyle düşündüm:
Karikatürlerde hep giden yıl yaşlı, gelen yıl genç gösterilir. Çizgiye yeteneğim olsaydı 2012’yi güçlü, heyecanlı ve enerjik binlerce insan şeklinde çizerdim, ikinci karede ise o insanların aynı heyecanla 2013 yazmasını... Bir de konuşma balonu yapardım. 2013 sorardı, “Bir dileğin var mı?”, 2012 yanıt verirdi, “Başarılar dilerim!”

2012, 2013’e büyük bir toplumsal uyanış umudu armağan etmiştir.”

Yeni yılınız kutlu olsun!

Yazışma Adresim: www.goleaydin@hotmail.com

Gazete Adresimiz: www.anadolumedyagrup.com

Bütün yazılarım...: http://hayatintatlarivehayatindusundurdukler.blogspot.com

Yayın Tarihi: 04.01.2013