HAYATIN TATLARI ve HAYATIN DÜŞÜNDÜRDÜKLERİ: VAN DEPREMİNDE YIKILAN NE?

ÇİZGİ-YORUM COŞKUN GÖLE

Son, düzenli orduyu çağrıştıran ve bu yüzden dış destekli olma ihtimali yüksek terör olayları üstüne resmi açıklamayla 24, gayrı resmi duyumlarla 84 olduğu söylenen şehitlerimizle sabrımız iyice tükenmiş, yurdun çeşitli yerlerinde terörü lanetleyen gösteri ve toplantılar düzenlemiştik. Bir bölgenin ve bir kitlenin partisi olmadan tüm Türkiye için BDP’nin de bu terörü lanetleme kampanyasının içinde yer almasını gönül isterdi. Ne yazık ki fanatizmin batağına batmış kafalar bunu düşünemez. Bırakın terörü lanetleme kampanyasına katılmayı, bu baskını terör olarak dahi görmediler. Kim bilir belki de varoluş sebepleri ortadan kalkacağından dolayı böyle bir eylemde bulunmaktan korkuyorlardır. Her ne ise de, olan ülkemize oluyor. Gencecik fidanlar, yarınımızın umutları kırılıyor. PKK terörünün başladığı 1984 yılından beri 37 yılı geçti. Bunca yılda verilen insan kaybı, harcanan zaman, emek ve kaynaklarla bir ülke daha inşa edilirdi.

19 ekim 2011 baskınında 24 erimizin şehit olmasıyla içimiz yanarken 23 ekim 2011 Pazar günü Van’da 7.2 büyüklüğünde deprem oldu. Bir an için toplumun algısı sarsıldı. Habertürkten Duygu Canbaş “Deprem Van’da olmasına rağmen üzüldük, Her ne kadar Van’da olsa da acımız büyük” derken, ATV’den Müge Anlı; “Allah ölenlerin yakınlarına sabır versin. Her fırsatta küçücük çocuklar tarafından taş attırılan polisler, ilk olay yerine gelip müdahale edenlerdi. Mehmetçik de enkaz kaldırma çalışmalarında. Allah askerlerimize, polislerimize zeval vermesin. Onlara taş atanların elleri kırılsın. Canımız istediği zaman taş atıyoruz, kuş avlar gibi dağlarda vuruyoruz. Sonra bir şey olduğu zaman polis gelsin, Mehmetçik gelsin diyoruz. Biraz da dengeleri kuralım. Zor günlerde canım cicim, sonra kuş avlar gibi avlamayalım. İnsanlar biraz da hadlerini bilsinler” dedi. Yardımın ulaştırıldığı ilk anlarda BDP Genel Başkanı Selahattin Demirtaş’ta; “Yardımlarda kardeş kokusu var” dedi.

Bütün bunlar sizce neyin göstergesi olabilir? Bana göre biz farkında olmadan bölünmüşüz, hemde bölünmeyelim diye diye.. bu deprem bana onu gösterdi. Hangi bütünde “diğeri- öteki” diye bir tanım olabilir ki? Hangi bütünde “diğerlerden-ötekilerden” biri öbür “diğere-öteki”ye teşekkür eder? Ortak bir gövdenin yararına olan şey için ayak başa, baş ayağa teşekkür eder mi?

Bu deprem bunu gösterdiğine göre bunu tamir etme fırsatını iki taraf içinde verecektir. Yapılan yardımlar, insanlarımızın duyarlılığının göstergesidir. Bizde bu duyarlılık oldukça Edirne’den Kars’a dek yurdumuz bölünmez, bölünemez. İnsanlığımızı kurtardığımız ve koruduğumuz ölçüde bu kesin böyle kalacaktır.

Haber aktüel sitesinden Muaz Kalycı’nın köşesinde bu tartışmalar üzerine yazdığı şu son satırlar ne kadar da haklı bir düşünceye dayanıyor.

“Birileri depremin soğuk yüzüyle yüzleşirken, birileri takdiri ilahinin gerçekleştiği yer üzerinden yorum yapma derdine düşüyor. İnsani değerlerini yitiren bir kalbin hangi dine ve millete mensup olduğunun hiçbir önemi yok. Çünkü Allah bizleri her şeyden önce insan etsin. İnsani özellikleri yarım olan bir Müslüman’ın hiçbir zaman “tam” olamayacağı aşikâr. Bir felaketten (..) (türlü türlü yorumlar A.G) çıkaran zihniyet, o topraklarda şehit düşmüş onlarca askere de ihanet ediyor. Çünkü binlerce asker, o yerlerde askerlik yapıyor ve askerler de depremin korkutan yüzüyle imtihan oluyor.

Allah’ın gücü, Van’ı ve insanların üzerinde bulunduğu tüm dünyayı yerle bir etmeye yeter. Hatta kalpleri de. Van’la birlikte yüz binlerce yürekte deprem olduğunu gördük işte!”

Şimdi soralım o zaman; Van depreminde yıkılan ne? Binalar mı, aykırılıklar mı, ayrılıklar mı?

Binaların yıkıldığı gerçektir. Bunun sonucu çok kazanma peşinde koşan doymaz mütahitler, yapı mühendisleri ve aymaz, çıkarcı, sonuçta insan hayatına kast ettiklerini düşünemeyen yerel yöneticilerce daha çok tartışılacaktır. Ama esas yıkılan aykırılıklar ve ayrılıklar olur umarım. Bizim bugünkü dileğimiz bu. Diğeri hükümetlerin işidir.