Engelliler nihayet rahat ulaşabilecekleri, birlikte eğlenip dinlenebilecekleri, en önemlisi seslerini duyurabilecekleri, ortak tavır sergileme imkânını bulacakları bir mekânada böylelikle sahip olmuşlardı. İlimizin her köşesinden her mevkiden insanlar oraya akın ediyordu. Anlaşılan bu durum birilerinin hoşuna gitmiyordu. Önce üniversiteye ait kimi bölümler ordan alındı. Sonra etkinlik sayısı azaltıldı. En sonunda da Güzel Sanatlar Fakültesinin ayrılması sağlandı.
Bu arada TSD Sakarya Şubesine genel merkez tarafından düşürülen yönetimin yerine kayyum olarak atanmıştık. Yaptığımız seçimlerle Sadettin Yılmaz başkanlığında derneğin yönetimine seçilmiştik. O sıralarda TSD Sakarya şubesiyle, 6 nokta Sakarya şubesi Afa’dan çıkarılmak isteniyordu. Bizim gidecek yerimiz vardı. Sakarya Ortopedik özürlülere ait dernek binamız duruyordu, oraya taşındık. 6 nokta derneği Afa’da kaldı.
Adapazarı il kültür müdürlüğüne devredilen binayı kültür müdürlüğü işe aşağıdaki kantin ve sergi salonu ile başladı. Bahçeyi bir yaz birisine çay bahçesi olarak kiraladılar. 6 noktanın binaya giriş kapısını zincir ve asmalı kilitle kilitlediler. Daha sonra aynı şeyi yoldan bahçeye girişi sağlayan rampalı yerin kapısını da zincirleyerek yaptılar. Görme engelliler cadde tarafındaki merdivenlerden ana bina kapısına geliyor, içerden başka bir merdivenle eski kantin girişine inerek, ordan açılan bir kapıyla derneklerine çin işkencesine maruz kalarak ulaşabiliyorlar. Onlar belki bu durumdan binadan atılma korkusuyla şikayetçi olmamışlardır.
Bende bir engelliyim; onların yerine değil, kendi ulaşabilirliğim için bu durumu sayın valime bildirme gereğini duyuyorum. Kamuya açık yerler kişilerin keyfi idarelerine bırakılamaz. Afa Kültür Merkezi il kültür müdürlerinin dinlenme tesisleri değildir. Orada kendilerine özel oda yapacaklarına vatandaşa nasıl faydalı olacaklarını düşünsünler. 6 nokta görme engellilerini ben yürüme engelli olarak ziyaret edemez miyim? Bundan sonra edemeyecek miyim? Biz engelliler engel türlerimiz ne olursa olsun bir birimizin dostuyuz. Gelin görün ki onları ziyaret edemiyor veya etkinliklerine katılamıyoruz.
Binanın görünümü bir anda viraneye dönüştü. Her taraf zincirli, her taraf pislik içinde. Bir çok birim bomboş. Gidin bakın sayın valim. Koskoca bina %10 kapasiteyle çalışıyor mu acaba? Bina adeta çürümeye terk edildi.
Ucuz fiyatla tiyatro oyunları sergileniyor deniyor, yürüme engelli hangi engelli, görme engelli gibi o yolları aşabilir? Yoksa ilgili yetkililer ilan edilmemiş bir “engelliye kültür engeli mi” uyguluyorlar. Asansörleri bir görseniz efendim, asansöre ulaşmak için yandan bir rampa yapılmış, ferforje kenarlıklarla engelli korunmak istenmiş. Asansör kapısına vardığınızda akülü engelli aracınızla asansöre giremiyorsunuz. Bu kadar büyük ve bu kadar güzel bir binada bu kadar düşüncesizce asansör girişi nasıl yapılmış diye hayretten hayrete düşmemek elde değil. Hem neden asansörler zeminlerden yüksekte yapılır, ulaşılmasın diyemi?
Sayın valim Afa’yla özellikle ilgilenir misiniz? Zincirle bağladıkları kapalı kapıları açmalarını, çeyrek kapasite bile etmeyen çalışma anlayışlarını terk ederek binanın bir bölümünü tekrar güzel sanatlara vermelerini sağlarsanız size minnettar kalacağız. Bir milli servet böyle heba edilmemeli diye düşünüyoruz.
Yazışma Adresim: www.goleaydin@hotmail.com
Bütün yazılarım...: http://hayatintatlarivehayatindusundurdukler.blogspot.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder