ŞAİRLERİN ŞİİRLERİYLE SÖYLEDİĞİ 30

            Merhaba sevgili okurlar. Gene bir Pazar gününde, yazdığım şiirlerle sizlerin huzurunda olmak istiyorum. İlk şiir bütün babaların doğan erkek çocukları için duygularını anlattığı bir şiir. Ben yeğenlerimde bu duyguları tattım. Şimdi kocaman oldular. İlk göz ağrım bu yıl yirmi yaşına girecek, yani o bir küçük hanım. İkincisi 15 yaşında, o da bir beyefendi olma yolunda. Gitar çalıyor, basketbol oynuyor. Eğer karakteri bozulmazsa yetenekleri onu önemli yerlere getirecektir buna inanıyorum.

93

Sarılırdın iştahla memeye

Sanki beni de yutacaktın

Bıraksam birden koşup oynayacaktın

Melekler güzeli oğlum

Sabırsızdın ve niyetliydin büyümeye

Gün geldi başladın yürümeye

Gözlerim dolardı doyamazdım seyretmeye

Kulaklarımda doğduğundaki o ilk ağlayışın

Ne kadar sevindim bilemezsin

Bugün ağlasan öyle

Dökülse bir damla göz yaşın

Yıkarım dünyayı gözümü kırpmadan bilir misin

Melekler güzeli oğlum

Çoğu geceler seni sallardım dizlerimde

Beni uyuturdun sen uyumazdın

Sonra konuşmayı öğrendin yarım yarım

Çince mi konuşurdun, çözemezdim

Gözlerimden yaşlar gelirdi beni çok güldürürdün

Biraz üşüsen, hastalansan beni bin defa öldürürdün

Melekler güzeli oğlum

Şimdi delikanlı oldun terleyecek bıyıkların

Bir elinde basket topu, bir elinde gitarın

Patlayan flaşlara poz verir gibisin aydınlık yüzle

Büyük adam olacaksın eminim yarın

Ama unutma oğlum

Aklın kadar kalbinde büyük olsun

Seversen yücelirsin herkesi, kimseyi ayırmadan

Melekler güzeli oğlum

Doyamıyorum seni seyretmeye

Hem seyretmeye, hem seninle övünmeye

İyi ki doğdun can parçam bebeğim

Seni ben ölürsem bile seveceğim

Melekler güzeli oğlum

Doğum günün kutlu olsun yavrum

Ben olmasam da mutlu üfle, sönsün pastandaki mum

Hayatımdaki tek umudum seni mutlu görmektir.

Melekler güzeli oğlum.

Aydın Göle

11.02.2002

***   ***   ***

            Afyon Dinar ve Sandıklı’da  olan yıkıcı bir depremin ardından bu şiiri yazdım. Onlar bizim depremimizde halk olarak koşmuşlar, yiyecek ve giyecek neleri varsa arabalarına yüklemiş, fermuarlı naylon kaplar içinde de sular getirmişlerdi. Bu yardımseverlik gözlerimi yaşartmıştı. Şiir sadece depremi anlatmıyor. O sıralarda deprem yardımları ile gelen yabancı yardımlara Fransızlar misyonerlik teşkilatlarını eklemişti. Daha sonra bu misyonerlik teşkilatlarının bununla sınırlı olmadığını, Güney Koreli Hıristiyan bir papazın Karadeniz bölgemizde de misyonerlik faaliyetlerinde bulunduğunu haber ve açık oturumlardan öğrenmiştim. Orda amaç bir Rum-Pontus imparatorluğunu tekrar kurmaktı. Sonuç olarak bu şiirle zayıflığınızdan, felaketlerinizden faydalanan çok olur, bunu aşmak için çalışmalı ve üretmeliyiz demek istemiştim.

94

İçime fenalıklar geliyor

Şimdi düşerim şuracığa

Bu dinmek bilmeyen yağmurlar

Bu soğuk bu ayaz

Bu fay üstüne kurulan evler

Sultan dağında donan bebekler

Bu durmayan sarsıntıları

Bırakın gereksiz ayrıntıları

Kore’den gelen misyonerler

Rum Pontus’un torunları

Çözümsüz açık oturumlar

Beynimi uyuşturdular

Çalışıp üretmeye kurmak lazım saatleri

Sınırsız yaşamak için sevgileri.

İçime fenalıklar geliyor.

Aydın Göle

12.02.2002

***   ***   ***

            Göçmenlerin mezarları bir yerde olmaz. Benim dedemin mezarı Makedonya’nın Ohri kentinde. Babaannemin Ankara’da, bir amcamın Almanya’da, bir amcamın Hollanda’da, babamın ise kentimizde.. bu beni bir an için çok duygulandırdı. Gerçi biz, Üsküp doğumlu ünlü şairimiz Yahya Kemal’in dediği gibi ölüleriyle yaşayan bir milletiz. Onlar her zaman kalbimizde.

95

Seni zor buldum

kolay kaybetmek istemem

Senle ölürümde sensiz yaşamak istemem

Boşuna hiç uğraşma

bir yere gitmek istemem

Gurbet ellerde bir yalnız mezar istemem

Ben ölürsem

gelip başımda dua okuman için

Toprağımı gözyaşınla sulaman için

Bu şehre gömün beni

Aydın Göle

12.02.2002

***   ***   ***

            Herkes zengin olmak hayalini kurar. En büyük zenginlik önce ruh ve beden sağlığıdır. Sonra onurlu yaşamak.. bunlar mutlu olmanın olmazsa olmaz şartları. Diğerleri araçtır. Araç kullanma ustalığımız mutluluk oranını belirleyici değil midir sizce de? 

96

Kazanamadım

Lotodan, piyangodan, trilyonlar

Çalışarak ne beş on kuruş

Ne bir övgü, nede paye

Yaşamaktan gaye

Seni bir su damlası kadar

Mutlu etmektir canım

Sana canım vermektir

Kazandığım bir onurlu başım var

Karlı dağlar gibi

dimdiktir omuzlarımın üstünde

Ak ağaçtan bir kiriş

İbrişimden bir ilmek

Fazla uzun olmasın boyum bir karış

Darağacında as beni

Seni mutlu edemezsem

Aydın Göle

12.02.2002

***   ***   ***

            Bu şiirin yazılış hikâyesi yok. Ama hatırlattığı bir hikâye var. Bu şiiri her okuduğumda aklıma ilk çizdiğim harita geliyor. Daha doğrusu çizemediğim harita..

Ablası babamın teyze oğluyla evli olan komşu kızı arkadaşım Asime haritaya benim çizmeyi unuttuğumu söyleyerek garip bir yaratık gibi duran bir çizim daha eklemişti.  Öğretmenim haritayı kimseye gösterme demişti. Bende göstermedim. Daha sonra çok özenerek harita yaptığımda “bunu da sen mi yaptın” demişti. Aradan seneler geçti, bir gün Asime arkadaşımın eklediği garip yaratıklı haritayı buldum. Ondan sonra gerçeği gördüm. Meğer ben Türkiye haritasına Marmara denizi ve boğazlarını çizmemişim. Asime arkadaşım o garip yaratık dediğim Marmara denizi ve boğazları nerdeyse Ankara’nın üstüne kondurmuştu. İstanbul boğazının denizle bağlantısı vardı. Çanakkale boğazı batı Anadolu içinde kaybolan bir ırmak gibi duruyordu. Öğretmenimin sonra çizdiğim haritayı benim çizdiğime inanmadığını anlamış oldum. Bugün buna çok gülüyorum.

Coğrafya derslerini çok severdim

Çok severdim haritaları

Her ülke ezberimde hala

Başkentlerinde dolaştım dersem inanmayın isterseniz

Everest’in zirvesinde kulaklarımda tıkandı

Hiçbir ses yoktu, sessizlikle ruhum yıkandı

Mariana çukurunda uzay karanlığı

Kutuplarda ihtiyar kadınlardı penguenler

Balta girmemiş orman mı kaldı, kaldı mı yılanlar, çıyanlar

Coğrafya derslerini çok severdim

Çok severdim haritaları

Haritalardan yaptığım saz uçurtmaları

Onlarla kuşlara selam yollardım

Yıldırımlar toplardım sevdaya yanmak için

Aydın Göle

13.02.2002

***   ***   ***

            Okuyacağınız şiirle bu hafta da yazımın sonuna gelmiş olduk. Gelecek Pazar tekrar birlikte olmak ümit ve dileğiyle hoşça kalın.

97

Kolay mı unutmak, unut desende

Biter mi sevdam, söner mi ışık

Aklım almıyor, aklım çok karışık

Daha bitmedi şarkımız

yeni başlamıştık söylemeye

Hazır değilim ne ayrılmaya, ne ölmeye

Aydın Göle

28.02.2002

Yayın Tarihi: 05.01.2014