ŞAİRLERİN ŞİİRLERİYLE SÖYLEDİĞİ 05

          Merhaba sevgili okurlar. Yaz sıcaklarının yeni yeni başladığı şu günlerde, bulabildiğiniz serin bir köşede bir külah dondurmadan başka ne istersiniz? Buzlu meyva suları mı, buz gibi bir bardak su mu? Bir bardak çaya ne dersiniz? Ama buzlu değil ha.. İnce belli cam bardaktan bir bardak çay bütün harareti keser. İçtikten sonra uzun bir süre susamazsınız. 

         Akşam Haberleri gazetemizle birlikte olmaya başladığımızdan bu yana bir ay geçti dostlar. Bana aşinalığınızın oluşmaya başladığını sanıyorum. Giderek bir muhabbetimiz de olacaktır. Bunu umuyor ve bekliyorum.

*

Bir mızrak boyu oldu gün derlerdi eskiler

                                  güneş ve gölgeden saate bakıp

Soylular saraylarında içi kum dolu cam fanusla 

                                                     ölçerlermiş zamanı

Sonra cep saatleri, meşhur Serkisof’lar Rusya dan

Sonra İsviçre’den kol saatleri

                                     arkadaşlara caka satmalar 

Japonlarda saatin konuşanını yaptılar

                                                  herkese inat

Zamanı minicik zamanlara böldüler

                              maddenin atomlara bölünmesi gibi

Bölünmese kıpırdamaz mıydı rampalarından

                                               Uzay araçları, uydular?

Sanki birileri bizi ‘ti’ ye alıyor

Ötede ışık yılı birimi varken

İnsan hayatı ne cüce kalıyor

Aydın Göle

1982

*

        Ne çok zamana takmışım ben, hayret ediyorum şimdi. Oysa zamanı bilinçli kullanırsak boşa ömür tüketmemiş oluruz. Sanırım zamanı gereksiz kullanmaktan çok korkuyordum. Şimdi zamanı saldım çayıra, mevlam kayıra.

         Küçük küçük parçalardan oluşan uzun şiirlerimden birine sıra geldi. Bu bir dizi şiirle söyleşimize noktayı koymadan önce belirtmeliyim Burada hayatım anlatılıyor. Çocukluk ve ilk gençlik yıllarım.. Fazla söze gerek yok! Şiir size her şeyi anlatacak. Beğenilerinize sunuyorum, buyurun.

*

Arkamızdan itti karanlık

Biz telaşla içeri daldık

            biraz karanlık korkusu

“Bu ne acele” dedi babam

                            sevgisi saklı

                          öfkesi belli sesiyle

yemek yerken biz, 

                        ay çıktı

                   pencereden bizi seyretti

Gülümsüyordu durmadan yaz geceleri

Karanlık dışarıda kaldı

Yanımızda annemiz babamız

Güvendeydik ve korkusuz

Karanlık dışarıda kaldı, tek başına

Biz evimizde beş kişiydik

Huzurla uyurdu minik kız kardeşimiz

Evimizi çok seviyordum

Kimi geceler

             beni hisseder gibiydi

               duvarlarını okşuyordum

Pek yaramaz değildik biz,

                        uslu sayılırdık hatta

Oysa babam diyordu ki:

               “bir şey öğrenemiyecekler bunlar hayatta”

Annemse: “onlara bir şey öğretecek kimse yok ta”

                                                                    derdi

                              ve bir küçük kavga başlardı bizim için.

Uyumak istemiyorum bu gece

                                      yatağımda geceyi dinliyorum

Köpekler havlıyor uzaktan uzağa

                          bir evden geceye uyanmış bir bebek

                                                              durmadan ağlıyor

Annemle babamın mırıltıları geliyor yan odadan

Sonra,

         sonra sesler ip atlıyor

                            kanatlı bir melek

                                            beni kucaklıyor

Altın saçlı, zümrüt gözlü, alnında bir yıldız

                                            beraber ip atlıyoruz

Sonra,

       sonra ip atlamayı bırakıyoruz

                              -beni yakalayamazsın- diyor

                                                            dönüpte bana

Hızlı koşamıyorum

                   ama hayret ayaklarım felçli değil

Birden çiçekler büyüyor

Büyüyor ve şarkı söylüyorlar

Sonra,

          sonra bir ışık giriyordu gözlerime

                                        melek gibi sesiyle

                                annem kahvaltıya çağırıyordu

… … …

Eğer Tanrı sevmiyorsa beni, annemde sevmez

Annemle yaşarken, annemsiz kalırdım o zaman

Kim bilir

          belki dışarıda atabilir beni

                              o polis amcalı köşede

                                   saraçhanede, direk başında

                                          kendi kendime söz verdim

                                 yaramaz olmayacaktım bundan sonra

Yaramazlık yaptığımda

-Tanrı seni cezalandırır-

                      diyordu annem

                              ve çok kötü geçiyordu günüm

Değneğim taşa çarpıyordu

DÜŞÜYORDUM

Soğuktan değil korkudan

ÜŞÜYORDUM

Yaramazlık yaptığım zaman

annem ve tanrı beraberce

beni cezalandırıyorlardı

KORKUYORDUM

… … …

Karanlık beyaz bu gece

Karlı geceler karanlık olmuyor yeterince

Kış ramazanında sahura kalktık

Sobamız ihtiyar oburlar gibi odun yiyor

Biz börek yiyoruz iştahla

Top patladı,

İMSAK

Babam kiremitler görününce sigarayı kesiyor

Onlar yatıyorlar

                   kardeşimle ikimiz

                                           oturuyoruz,

Gazetelerden resimler kesiyoruz,

Yapıştırıyoruz camlara, oynuyoruz

Işıkları kapatıyoruz, 

                           Karartma

Bir kibrit çakıyoruz, 

                       camın karşısı  

                                      Sinema

Sofa duvarında kelebekler uçuyor

                               arabalar çarpışıyordu

Sabah aydınlığı oyunumuzu bozuyordu

                                             bozuyordu ışık

Eyvah! Annem çok kızacak ortalık karmakarışık

… … …

Babam gelmezdi kimi geceler,

                                  şofördü, yol yutardı

Gelemeyince, tutar arabada yatardı

Biz ise onu beklerdik

Hafif bir ürpertiyle korkardık

Rüzgarlar o geceler zalimleşirlerdi

Kapıyı kırıp içeri girmek isterlerdi

Korkuyla karışık bir uyku gelirdi gözlerimize

Annem su serper bizi uyandırırdı

                  -uyumayın babanız gelecek- derdi

Uykumuzu açmak için bir türkü tuttururdu

                                                  acı acı söylerdi

Uzakta kalmıştı on sekizinde, anasından, babasından

Görmemişti hiç sekiz senedir

Bir türkü tuttururdu acılı söylerdi

Korktuğunu hiç düşünmemiştik 

O da korkuyormuş

                        O zamanlar yalnızlıktan

… … …

Uykusu tavşan uykusu

Her yeri uyurdu, kulakları nöbette

Babamın yorgun ayak seslerini

                          sokağın başından

                                             duyardı

Duyar duymaz kalkar kapıyı açardı

Babamda annemin yattığına, uyuduğuna inanmazdı hiç

… … …

Annem yolların hem dostumuz 

                             hem düşmanımız olduğunu 

                                                           söylerdi

Oymuş annesinden, babasından, kardeşlerinden ayıran

Yine o birbirlerine kavuşturacakmış. 

… … …

Yolumuzda kalas direkler vardı önce

Sonra demir direkler dikildi

Kaç zamandır üçüncü nesil direkler elektrik vermeyi bekliyor

Değişmeyen serçelerle kırlangıçlardı

Elektrik tellerinde beşikte sallanır gibi

                                              sallanırlardı

… … …

Sonra ilk sevda yılları

Küçük sevgilim bir dilber taslağı

Saat çanı her vuruşuyla 

                        güzelliğini çiziyor

                                onu büyütüyordu

                                   yüreğimi kulağımda

                                    DUYUYORDUM

Ara sıra göz göze gelirdik

                             ahlar derinleşirdi

                                uçurum boyu olurdu

Ve ahlar daha derindi. Kısıtlandıkça

Bakışlar daha mahvediciydi

                                    ondan bir bakış
                                              Çaldıkça

Ve kızaran yüzü

                 gözleri kadar

                       söylüyordu sevgisini 

Aydın Göle

1982

Hepinize dinlenebileceğiniz mutlu bir tatil günü diliyorum. Segiyle kalın.

                                                                                                                                      23.06.13